Sabah Kur’ân okurken,
Pencereye kanadı,
Değmişti bir kumrunun,
Ağzımda umut tadı.
Rahmanî dokunmaysa,
Ne güzel olur elbet.
Ruhum boğulmuş yasa,
Bana gerekli ebed…
Ne çok ihtiyacım var,
Bir küçük tebessüme.
Bana bunu sun ey Yâr,
İmdat bekliyor sine…
Yazının Kaynağı: Çağlayan Dergisi https://caglayandergisi.com/2020/08/23/umit-2/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder