Evlendik, balayımızı kimsenin gitmediği Hakkâri’de geçirdik. Bize her yer vatan diyerek! Eşim polis memuru idi. İnsanların gözden çıkardıkları bir coğrafyada. Canlarını hiçe sayarak görev yapıyordu. Eve geldiğinde şükrediyorduk, şehit olan arkadaşlarına üzülerek.
15 Temmuz sonrası ne olduğunu anlamadan gözaltına alındı ve tutuklandı, ihraç edildi. O zaman hamile idim, sonra doğum yaptığımda eşim yanımda bulunamadı, buruk bir sevinç! Önceden de ömrümüz yollarda geçiyordu, memleketimize gelirken koşa koşa gelirdik. Şimdi babamıza koşa koşa gidiyoruz, Düzce’den Ankara’ya. Ama olsun görüyoruz ya! Şuan köyde yaşıyoruz kayınvalidemle. Kimseye muhtaç olmamak için ekiyoruz, dikiyoruz. İnsan her şeyi öğreniyor. Helalin lezzeti hiç bir şeye değişilmez. Çok şükür sağlığımız yerinde.
Sıkıntıda olanlar da dâhil dua dua yalvarıyorum, bu yaşanılan sıkıntıların bir an önce bitmesi için.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/05/05/dua-dua-yalvariyorum/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder