Ben kendini öğrenci yetiştirmeye adamış, yeri gelmiş geceleri öğrencilerimin üstü açılır diye uyumayıp oda oda gezmiş, onlardan biri hastalandığı zaman bir anne edasında sabaha kadar başında beklemiş ya onlara bir zarar gelirse diye peşlerinde gezmiş bir eğitimciyim…. Bu güne kadar onlardan daha üstün bir sevdam olmadı hiç… Yeri geldi iki evladımı bile evde bırakıp öğrencilerimin başında sabahladığım olmuştur.
Malum senaryo olduğunda memlekette tatilde idim… Tatilden dönüp evime gelirken başıma geleceklerden habersiz idim… Bir sabah kapımız çaldı ve beni çocuklarımın gözü önünde aldılar ve götürdüler… Ben kendimden emin bir şekilde nasıl olsa bir suçum yok beni hemen bırakırlar düşüncesi ile gittim ama maalesef geri dönemedim…
Biri 3.5 biri 1 yaşında iki çocuğumla kendimi içerde buldum… İki küçük yavru… Oğlum babasını özlüyordu. Burda kalmak istemiyor evimize gidelim diyordu.. Yatağımı özledim artık evimizde uyuyalım diyordı ama ben ona cevap veremiyordum. Canları çikolata istiyordu ama o hafta kantinden istemediysem veremiyordum… Yemekler geliyordu koğuşa.. Gardiyanlar tembihliyordu çocuğu olanlar yedirmesin sakın diye (yağından ötürü).. O an insan çaresiz kalıyor… Kuru betonun üzerinde bir çocuğu ne kadar oyalayabilirsiniz siz düşünün…
Hasta olmasınlar diye gözünün içine bakıyordum..
Kızım emeklemeye orda başladı.. Her yer beton.. Battaniye seriyorsunuz ama çocuğun kafasında sınır yok ki betona emekleyip gidiyor… Baktım olmayacak 4 kat üst üste giydirdiğimi hatırlıyorum..
Yürümeye başlaması ayrı bir zorluk… Düştü mü betona düşüyor.
Koğuşta bir çocuk ağladı mı hepsi birden uyanıyor ve ağlıyor….
Cidden çok zor bir süreçti..
Biz bu şekilde tam 2 sene geçirdik.. Mahkeme hüküm verdi ama şükür şuan dışardayız.. Dışardayız ama içerde kalan arkadaşlarımızın ızdırabı yüreğimizde.. Bu günlerin geçeceği günleri sabır ve dua ile bekliyoruz…
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/01/21/kogusta-bir-cocuk-agladi-mi-hepsi-birden-uyaniyor-ve-agliyor/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder