2016 Haziran ayında çalıştığımız kurum kapatıldı eğitim çağında iki çocuğumuzla eşim ve ben işsiz kaldık. Yeni bir iş bulmak ümidiyle çabalarken tarihimize kara bir gün olarak geçecek 15 Temmuz yaşandı. Sonrasında bu olaylarla yakından uzaktan hiçbir ilgimiz olmamasına rağmen evimize polislerin geldiğini terörist yaftasıyla yaftalandığımızı üzülerek öğrendik. Adli birimlere gidip kendimizi savunma isteğimiz, polisler tarafından alınan arkadaşlarımızın yoğun bakıma alınacak şekilde işkenceye maruz bırakıldığını öğrendiğimizde yerini korku ve endişeye bırakmış bizi evimiz ve ailelerimizden uzakta yaşamaya mecbur bırakmıştır. En yakın akrabalarımız bile bize eli kanlı terörist gibi davranmakta, böyle olmadığını bilenlerde korkusundan bize selam bile verememektedir.
Ömründe bir defa bile olsa milleti ve memleketinin aleyhine bir fikir ve faaliyet içerisinde bulunmayıp aksine sadece geçim derdi ile öğrencilerine faydalı olma amacı ile hareket etmiş biri olarak bu durum bizi ve ailemizi ciddi sıkıntılara sokmuştur 70 yaşını aşmış hasta annem kendi hastalıklarını unutup her gün bizim için gözyaşı döker oldu. İlköğretim
çağında bir kolejde burslu olarak eğitim gören oğlum artık geleceğiyle ilgili hiç bir hayalinin olmadığını söyledi. Anlayacağınız üzere bu süreç onun da bütün hayallerini yıktı ne diyeceğimi bilemedim, sustum. Haklıydı, kendince biz okuduk meslek sahibi olduk ama bir anda bütün emeklerimiz sıfırlandı lisanslarımız iptal edildi. Şimdi annemden eşimden iki çocuğumdan ayrıyım işsizim hürriyetimden yoksunum en kötüsü de memleketimin geleceğinden çok endişeliyim.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/10/24/memleketim-icin-endiseliyim/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder