Ben hemşireyim, eşim de öğretmen. Türkiye’de 15 Temmuz menfur darbesi olupta bu zulüm süreci başlayınca bir gece yarısı polisler evimizi basıp eşimi aldılar. İki gün sonra da beni yıllardır çalıştığım devlet hastanesindeki işimden attılar. Hiç bir suçumuz yokken bütün bunların yapılması, hele hele ömrümüz boyunca teröre karşı barışın savunucusu olduğumuz halde terörist yerine konulmak çok ağrıma gidiyor. Bir de buna yıllarımı verdiğim hastanede hain damgası yemek ve işten atıldığımızdan dolayı muayene bile olamamak, ilaç bile yazdıramamak daha da acı veriyor.
Maalesef insan öldüren, bomba patlatan teröristleri tedavi eden, ilaçlarını karşılayan devlet bizi muayene bile etmiyor. Çalışmak için birçok yere müracaat ettim, hatta fabrikalarda işçi olmak için bile müracaat ettim ama maalesef çalıştıramayız cevabıyla karşılaştım. Şimdiyse hiç bir gelirimiz yok. Sağ olsun kayınvalidem ve eşimin kız kardeşi yardım ediyorlar. Bazen de babam köyden yiyecek bir şeyler yolluyor. Çocuklarımın ihtiyaçlarını karşılamakta çok zorlanıyorum. Onların okul masrafları, evin taksitleri fena halde belimizi büküyor. İki aydır evin taksitlerini ödeyemedim ve bankadan arayıp duruyorlar.
Evi elimizden alacaklarmış, ne yapacağım bilmiyorum.
Biz bu acıları yaşarken devleti yönetenler kin ve nefret tohumları saçmakla meşguller. Hemen her gün ya Cumhurbaşkanı ya Başbakan ya da Tarım Bakanı bizim mağdur olmadığımızı bu zulmü hak ettiğimizi söylemek suretiyle toplumu ateşliyorlar. Hukuki, sosyal, ekonomik ve hatta evrensel insan haklarından mahrumuz. Terörist olmakla suçlanıyoruz, suçumuzu bilmiyoruz. Bu konuda lütfen hassasiyet gösterin.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/03/09/tum-haklarimizdan-mahrum-ettiler/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder