Bahar ayında açmış bir çiçeğim ben. Her yanda renk cümbüşlerinin başladığı, soğuğun kırılıp güneşin ışık saçtığı bir ayda… Baharla başladı ömrüm ve baharla da devam ediyordu. Tâ ki kış fırtınası beni vurana kadar…
Adım Meryem. Bir ailenin biricik çiçeği Meryem. Annem ve babam üstüme titrerdi. Bense bir kardeşim olsun çok istedim. Geceleri bunun için çok dua ettim ve Allah duamı kabul etti bir kardeşim oldu. Bahar ile başlayan ömrüm baharla devam ediyordu. Çok mutluydum hayatımda herşey çok güzeldi. Kardeşim benim herşeyim olmuştu. Zaman böylece geçip gitti. Herşey güzelken birden mevsim kışa döndü. Bir sabah annem ve babam benden dünyanın en zor şeyini istemişlerdi. Kardeşimden kısa bir süreliğine ayrılmamı. Kabullenmek çok zordu ama kötü insanlar annemi ve babamı zaten üzüyordu. Bende üzmemek için kabul ettim. Mevsim kışa dönmüştü benim için çok sevdiğim annemden babamdan ve kardeşimden ayrılıp anneannemin yanında okula başlamıştım. Anneannem bana en iyi şekilde baksada ben kardeşimle büyümek istiyordum. Ancak bu nasip olmamıştı. Polis dedikleri insanlar için okuldaki öğretmenim iyi insanlar dese de ben böyle düşünmüyordum. Çünkü beni kardeşimden ayıranlar onlardı, biliyorum. Kış daha da şiddetlendi polis denen insanlar beni kardeşimden ayırdıkları yetmezmiş gibi bu seferde kardeşimi annemden ayırmışlardı. Annem evimizden uzakta cezaevi denilen yerde kalıyordu artık. Kardeşim onun orada çikolata parası kazandığını zannediyordu. Zaman hayli uzamıştı. Artık kardeşim “ANNE SEN GEL, BEN ARTIK ÇİKOLATA İSTEMİYORUM, YETER Kİ SEN GEL” diyor ve ağlıyordu.
Kış bir nebze hafiflemişti. Annem nihayet evine dönmüştü uzun bir aradan sonra bu sürede tabi kardeşimde büyümüş herşeyi anlar olmuştu. Ama henüz herşey bitmemişti. Galiba annemi yine zorla çalışmaya götüreceklerdi. Babam ve annem bizden ayrılmamak için bir şeyler düşünüyordu ve tek yol vardı bunun için. Ben kardeşimle birlikte anne ve babamla büyüyecektim ama onların dışındaki tüm sevdiklerimden çok uzakta olacaktık. Çaresiz karar verip çok uzaklara gittik. Hiç bilmediğim adını bile yeni duyduğum bir ülkede bir şehirdeyiz şimdi. Burada en çok yapmayı sevdiğimiz şey annemle ve babamla el ele tutuşup markete gitmek, bunu yapmayalı çok zaman olmuştu, kardeşim babama her seferinde sende gelecek misin bizimle derken gözlerindeki sevinç annemi ve babamı burada
tek teselli eden şey olmuştu. Tıpkı kardeşim olsun diye geceleri ettiğim dua gibi şimdi de annesinden ve babasından ayrı çocuklarda bizim gibi annelerinin ve babalarının ellerini tutup markete gitsinler diye dua ediyorum.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/11/14/adim-meryem/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder