Merhabalar;
Ben 18 aylıkken babasından ayrılan küçük bir kızım. Babam gideli 3 yıl oldu. Şu an 4,5 yaşındayım. O günden beri heyecanla yolunu gözlemekteyim. O giderken ateşliydim ama uyanıktım. Onu uğurlarken en son beni kucağına alması için kollarımı uzatmıştım. Ama yanındaki amcalar izin vermedi.
Sonraki günlerde her kapı çaldığında heyecanla kapıya koşup onun gelmesini bekledim. En son apartmanın kapısını açıp ‘Baba artık gel’ diye bağırdığımı hatırlıyorum. İşte o an anladım, babam gitmişti. Baba kavramı daha belirsizken babamdan ayrı kalmıştım. ‘Babalar nasıldır, yemek yerler mi, kahvaltı yaparlar mı, acıkırlar mı?’ diye anneme sordum. O da ‘Tabi ki kızım’ deyince ben de ‘Babama gelince tarhana çorbası yapacağım’ dedim.
Ben büyüyorum ama babasız. Babam çalışıyor ama bensiz. Patronları izin vermiyormuş, annem öyle söyledi. Bir gün ‘Anne keşke benim babam da diğer çocukların babası gibi sabah işe gitse akşam gelse’ dedim. Annem buradaki işi bitince öyle bir yerde çalışmasını söyleyecek babama. Kulaklarıma küpe taktık, ama babam hâlâ görmedi. Telefonda söyledim çok sevindi, bana yeni küpeler alacakmış. Ama oradan çıkamıyor ki nasıl alacak? Artık ben gitmek istemiyorum, babam gelsin diye bekliyorum. Ben babamı istiyorum, lütfen onu artık bırakın.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/01/19/babama-gelince-ona-tarhana-corbasi-yapacagim/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder