Özer FANİ
E f e n d i m
Ben orta Anadolu’nun kurak kasabasından
Kuş uçmaz, kervan geçmez obasından,
Yedisinde yetim kalmış babasından
Milletimin delisiyim Efendim…
Tohum atıp, gül devşirmekti derdim
Gurbeti, acıyı, kederi gözyaşımla kardım,
Merhem edip, amansız yaralara sardım
Milletimin delisiyim Efendim…
Dur, durak bilmez diriyim,
Zulümlerin muzdaribi, hüzünlerin esiriyim
Boynu bükük ve sefil biriyim
Milletimin delisiyim Efendim…
Örgü ördüm, ekmek ettim
Aman dileyene tutup eşlik ettim
Mevlam verdi, harçlık ettim
Milletimin delisiyim Efendim…
Sevinsin istedim öksüz, yetim
Kimse yok mu diyene dağıttım etim
Olmadı arabam, evim, yatım
Milletimin delisiyim Efendim…
Uzağı yakın, yakını uzak ettim
Ekmeği doğrayıp çorbama kattım
Bazen bal, bazen zehir tattım
Milletimin delisiyim Efendim…
İşim olmadı kinle, nefretle
Sarıldım uhuvete hasretle
Kader yolumu bağladı hicretle
Milletimin delisiyim Efendim…
Sendedir derman, Sendedir medet
Benimki naz, Sen niyaz kabul et
İster çul giydir, ister ise kat
Milletimin delisiyim Efendim.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/01/14/e-f-e-n-d-i-m-2/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder