Ailemin 3 çocuğundan en büyüğüyüm. Adıyamanlı sıradan bir çiftçi bir ailenin çocuğuyum. Üniversite bitiren tek çocuğuyum. 1998 üniversiteyi Manisa’da kazanınca kalacak yer konusunda özel bir yurtta kaldım. Üniversiteyi bitirince birkaç özel kurumda çalıştım.
2006 yılında evlilik yaptım, şuan iki tane çocuğum var bir kız bir erkek, eşim ise özel bir dernekte sekreterlik yapıyordu. Bu derneğe ise bağlı olduğu konfederasyon, yani çatı merkezi, bugünkü Cumhurbaşkanından Başbakana kadar milletvekili ve belediye başkanlarına kadar hep takdir teşekkürlerini sunuyorlardı.
Ne olduysa dernek 17 ve 25 Aralık yolsuzluk operasyonlarından sonra terör örgütü listesine girdi. Bir de bu yetmezmiş gibi 15 Temmuzdan sonra cadı avına dönüştü ve eşim daha önce çalıştığı işyerinden dolayı tutuklanıp hapse gönderildi. Ben şimdi eşimin ailesi yanında duruyorum Adıyaman’da. Eşim Manisa’da cezaevinde. Parasızlıktan ziyaretine dahi gidemiyoruz.
Avukat tutmak istiyoruz, hepsi cesaret edemiyor, cesaretli olanda fahiş fiyat istiyor. Ne yapalım sesimizi duyan yok, durumumuz içler acısı. Çocuklarım babalarını soruyor söyleyecek bir şey bulamıyorum. Eşimin ne ile suçlandığını dahi bilemiyoruz. Yasadığımız bu ülkede sesimiz duyacak kimse yok ancak böyle mail göndermekle sesimiz duyurmaya çalışıyoruz.
Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/03/03/parasizliktan-esimi-ziyarete-gidemiyorum/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder